Afscheid van Ghana
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan
24 Oktober 2008 | Nederland, Udenhout
Na ruim drie maanden tussen de Ghanezen kwam het onvermijdelijke moment van afscheid nemen er toch echt aan. En dat viel mij zwaarder dan ik vooraf had gedacht. Ik besefte toen pas goed dat ik met heel wat mensen een sterke (emotionele) band had opgebouwd. Het besef dat ik in drie maanden met verschillende mensen zo'n goede band had opgebouwd, ondanks de verschillen in cultuur en taal, gaf me aan de andere kant ook een heel goed gevoel. Vooraf had ik het opbouwen van een band met Ghanezen de moeilijkste en mooiste uitdaging gevonden. En de mooiste ervaring was het zeker!
Eerst heb ik afscheid genomen van mijn gastgezin in Sognaayilli. De twee weken ervoor was ik al druk bezig geweest om cadeautjes en drinken / koeken te kopen. Wel lastig, want wat geef je nu aan volwassen mensen uit een dorp? En hoeveel geld ga ik daaraan besteden. De richtlijn is dat er geen grote cadeaus gegeven worden. Enerzijds om de lat voor toekomstige vrijwilligers niet te hoog te leggen, anderzijds om niet voor onrust te zorgen in het dorp. Grote cadeaus kunnen jaloezie opwekken bij andere dorpsbewoners. Gelukkig kunnen dit soort zaken ook met de organisatie besproken worden en mijn ideeën waren volgens Meet Africa geen probleem. Voor mijn kookmoeder had ik stof gekocht waar ze een traditionele jurk van kan maken. Voor mijn gastgezin had ik een grote pot gekocht, voor de opslag van water. Die pot is traditioneel van klei gemaakt en houdt het water lekker koel op warme dagen. De familie had nu maar 1 kleinere pot en voor de rest grote kookpotten waar ze water in bewaren (maar dat wordt warm gedurende de dag).
De feestavond verliep wat anders dan ik vooraf had gedacht. Gezellig eerst samen eten met 15 personen en daarna onder het genot van drinken en koeken een soort van pakjesavond houden. Dat was zoals ik het me had voorgesteld. Gezellig samen eten heeft in Ghana echter een iets andere invulling dan wij gewend zijn. Samen eten betekent daar dat iedereen ongeveer op hetzelfde tijdstip zijn eten nuttigt. Maar dan wel in de eigen compound.... Op het moment dat ik dan ook klaar was voor het grote feestmaal (gedoucht en met schone kleding aan), waren er al pannetjes met voedsel naar de verschillende genodigden gegaan. Bovendien had mijn familie het eten ook al achter de kiezen, zodat ik dus heel gezellig in mijn eentje mijn feestmaal naar binnen kon werken. De feestvreugde werd wat later nog verder opgevoerd (gelukkig :-) ) toen iedereen naar het gastgezin kwam om samen de avond door te brengen. De cadeautjes werden gretig in ontvangst genomen, de leren voetballen deden het erg goed bij de kinderen. En de waterpot bracht - samen met het afscheid - zelfs wat traantjes teweeg bij de grootmoeder en moeder van mijn gastgezin.
De volgende dag hadden we een feestelijke bijeenkomst met de vrijwilligers om het einde van de vasten te vieren. En er was zelfs een afscheidscadeau voor mij: drumming & dancing uitgevoerd door bewoners van mijn dorp! Het was een geweldig cadeau, ik heb er twee uur lang van genoten. Uiteraard moest ik zelf ook enkele keren met de voetjes van het gras, tot grote hilariteit van de aanwezigen. Ik kreeg een traditioneel kleed aan (een gewoven smog) en dan maar proberen in de Afrikaanse maat op tijd met een lepel tegen het ijzer van iemand anders te slaan. Later nodigden de drummers één voor één mensen uit om een dans te komen doen. Toen moesten de andere vrijwilligers er ook aan geloven en dat leverde veel gelach op. Maar het was vooral genieten. Samen genieten.
Ik vond het ook heel bijzonder om te ervaren dat de bewoners uit mijn dorp en de collega's van Meet Africa mij dit afscheid ook echt gunden en persoonlijk afscheid kwamen nemen.
Op de laatste dag kwamen bovendien Mohammed en Mubarac uit Sognaayilli nog naar Tamale (waar ik toen verbleef) om mij uit te zwaaien. Heel bijzonder om te merken wat vriendschappen emotioneel teweeg kunnen brengen.
De reis naar Accra en naar huis verliep voorspoedig. Mijn ouders, zus en mijn neefje Ziggy stonden op Schiphol klaar om mij op te vangen. Erg fijn om hen weer te zien en vooral om Ziggy voor het eerst te kunnen bewonderen.
Inmiddels heb ik thuis mijn draai nog niet gevonden. Het verschil met Ghana is ontzettend groot, zeker als ik het vergelijk met het leven dat ik bij mijn gastgezin had. Ik ben me nu erg bewust van de luxe die ik hier om me heen heb. Voordeel is dat ik nu wel erg kan genieten van bijvoorbeeld een kopje koffie of een warme douche :-)
Wat ik nu het meeste mis, zijn de sociale contacten die daar zo vanzelfsprekend zijn. De kinderen die 's ochtend op mij afstormden als ik mijn hut uitkwam, het groeten van Baba, Mariama, Fatimata, Bintu en al die anderen na het opstaan of terugkomst van werk of stad, gezamelijk lunchen met collega's. De overgang naar een eigen huisje vind ik toch wel moeilijk, ondanks alle luxe die ik nu voorhanden heb.
Hoe mijn toekomst er in NL uit gaat zien, is voor mij op dit moment nog niet helder. Zeker is dat de ervaringen uit Ghana mij een rijker mens hebben gemaakt en mij ook verder helpen om van het leven te genieten. Kortom: een zonnige toekomst tegemoet :-)
Veel liefs!
Geert Jan / Sharif / Gwata / Gurdie
PS I: Bedankt voor de vele leuke berichten die jullie achterlieten of mij hebben toegezonden!!
PS II: Foto's volgen zodra die beschikbaar zijn. Mijn laptop is vlak na terugkomst gecrasht, waardoor o.a. mijn foto's uit Ghana verloren zijn. Ik had in Ghana gelukkig een backup achtergelaten, hopelijk kan ik daar binnenkort over beschikken.
Eerst heb ik afscheid genomen van mijn gastgezin in Sognaayilli. De twee weken ervoor was ik al druk bezig geweest om cadeautjes en drinken / koeken te kopen. Wel lastig, want wat geef je nu aan volwassen mensen uit een dorp? En hoeveel geld ga ik daaraan besteden. De richtlijn is dat er geen grote cadeaus gegeven worden. Enerzijds om de lat voor toekomstige vrijwilligers niet te hoog te leggen, anderzijds om niet voor onrust te zorgen in het dorp. Grote cadeaus kunnen jaloezie opwekken bij andere dorpsbewoners. Gelukkig kunnen dit soort zaken ook met de organisatie besproken worden en mijn ideeën waren volgens Meet Africa geen probleem. Voor mijn kookmoeder had ik stof gekocht waar ze een traditionele jurk van kan maken. Voor mijn gastgezin had ik een grote pot gekocht, voor de opslag van water. Die pot is traditioneel van klei gemaakt en houdt het water lekker koel op warme dagen. De familie had nu maar 1 kleinere pot en voor de rest grote kookpotten waar ze water in bewaren (maar dat wordt warm gedurende de dag).
De feestavond verliep wat anders dan ik vooraf had gedacht. Gezellig eerst samen eten met 15 personen en daarna onder het genot van drinken en koeken een soort van pakjesavond houden. Dat was zoals ik het me had voorgesteld. Gezellig samen eten heeft in Ghana echter een iets andere invulling dan wij gewend zijn. Samen eten betekent daar dat iedereen ongeveer op hetzelfde tijdstip zijn eten nuttigt. Maar dan wel in de eigen compound.... Op het moment dat ik dan ook klaar was voor het grote feestmaal (gedoucht en met schone kleding aan), waren er al pannetjes met voedsel naar de verschillende genodigden gegaan. Bovendien had mijn familie het eten ook al achter de kiezen, zodat ik dus heel gezellig in mijn eentje mijn feestmaal naar binnen kon werken. De feestvreugde werd wat later nog verder opgevoerd (gelukkig :-) ) toen iedereen naar het gastgezin kwam om samen de avond door te brengen. De cadeautjes werden gretig in ontvangst genomen, de leren voetballen deden het erg goed bij de kinderen. En de waterpot bracht - samen met het afscheid - zelfs wat traantjes teweeg bij de grootmoeder en moeder van mijn gastgezin.
De volgende dag hadden we een feestelijke bijeenkomst met de vrijwilligers om het einde van de vasten te vieren. En er was zelfs een afscheidscadeau voor mij: drumming & dancing uitgevoerd door bewoners van mijn dorp! Het was een geweldig cadeau, ik heb er twee uur lang van genoten. Uiteraard moest ik zelf ook enkele keren met de voetjes van het gras, tot grote hilariteit van de aanwezigen. Ik kreeg een traditioneel kleed aan (een gewoven smog) en dan maar proberen in de Afrikaanse maat op tijd met een lepel tegen het ijzer van iemand anders te slaan. Later nodigden de drummers één voor één mensen uit om een dans te komen doen. Toen moesten de andere vrijwilligers er ook aan geloven en dat leverde veel gelach op. Maar het was vooral genieten. Samen genieten.
Ik vond het ook heel bijzonder om te ervaren dat de bewoners uit mijn dorp en de collega's van Meet Africa mij dit afscheid ook echt gunden en persoonlijk afscheid kwamen nemen.
Op de laatste dag kwamen bovendien Mohammed en Mubarac uit Sognaayilli nog naar Tamale (waar ik toen verbleef) om mij uit te zwaaien. Heel bijzonder om te merken wat vriendschappen emotioneel teweeg kunnen brengen.
De reis naar Accra en naar huis verliep voorspoedig. Mijn ouders, zus en mijn neefje Ziggy stonden op Schiphol klaar om mij op te vangen. Erg fijn om hen weer te zien en vooral om Ziggy voor het eerst te kunnen bewonderen.
Inmiddels heb ik thuis mijn draai nog niet gevonden. Het verschil met Ghana is ontzettend groot, zeker als ik het vergelijk met het leven dat ik bij mijn gastgezin had. Ik ben me nu erg bewust van de luxe die ik hier om me heen heb. Voordeel is dat ik nu wel erg kan genieten van bijvoorbeeld een kopje koffie of een warme douche :-)
Wat ik nu het meeste mis, zijn de sociale contacten die daar zo vanzelfsprekend zijn. De kinderen die 's ochtend op mij afstormden als ik mijn hut uitkwam, het groeten van Baba, Mariama, Fatimata, Bintu en al die anderen na het opstaan of terugkomst van werk of stad, gezamelijk lunchen met collega's. De overgang naar een eigen huisje vind ik toch wel moeilijk, ondanks alle luxe die ik nu voorhanden heb.
Hoe mijn toekomst er in NL uit gaat zien, is voor mij op dit moment nog niet helder. Zeker is dat de ervaringen uit Ghana mij een rijker mens hebben gemaakt en mij ook verder helpen om van het leven te genieten. Kortom: een zonnige toekomst tegemoet :-)
Veel liefs!
Geert Jan / Sharif / Gwata / Gurdie
PS I: Bedankt voor de vele leuke berichten die jullie achterlieten of mij hebben toegezonden!!
PS II: Foto's volgen zodra die beschikbaar zijn. Mijn laptop is vlak na terugkomst gecrasht, waardoor o.a. mijn foto's uit Ghana verloren zijn. Ik had in Ghana gelukkig een backup achtergelaten, hopelijk kan ik daar binnenkort over beschikken.
-
24 Oktober 2008 - 14:46
Neeltje:
Hallo Geert Jan,
We zien je maandag om 8.30 aan de Beukenlaan 143
Namens al je collega's,
Neeltje -
24 Oktober 2008 - 15:08
Angelique:
We zullen je matsen en zelf de traktaties regelen. Die taart van Schellens komt bij iedereen toch zijn neus uit! -
24 Oktober 2008 - 16:16
Paula:
Hé Geert Jan, daar ben je alweer. Kom maar gauw terug zoals Neeltje al zegt!! Tot gauw.
Liefs Paula -
24 Oktober 2008 - 16:55
Bertil:
Maandagochtend 8:30 aan de Haarlerbergweg in Amsterdam Zuidoost is ook goed. Het accountingseizoen is in volle gang ;). Welkom terug in Nederland en succes met de reverse culture shock.
Bertil -
24 Oktober 2008 - 17:57
Rita:
Hallo Geert Jan, welcome back in het koude kikkerlandje. Wel wennen he? Inderdaad zoals Bertil schreef een reverse cultuur shock. Ben benieuwd naar al je verhalen. Take care en doe rustig aan. Gr. Rita -
25 Oktober 2008 - 18:56
Bernardine Mac-Lean:
Hoi GertJan, wat leuk om te lezen dat je het zo fijn hebt gehad daar en wat zal het inderdaad wennen zijn. Sterkte ermee hoor! Hartelijke groet, Bernardine (van de cursus beinvloeden) -
27 Oktober 2008 - 09:30
Pieter Vonk:
Geert Jan,
Met veel plezier en af en toe ook een lichte vorm van jaloezie heb ik je berichten gelezen. Je hebt een moedige stap genomen door zo naar Ghana te gaan. Ik wens je toe dat je deze ervaringen meeneemt en koestert als verrijkingen in je leven die niemand je meer af kan nemen. Wie weet waar onze wegen elkaar in de toekomst weer eens zullen kruisen. Voor nu en de toekomst wens ik je het allerbeste.
Pieter Vonk -
27 Oktober 2008 - 14:23
Thea:
Hallo Geert Jan,
Welkom terug. Ik heb genoten van al je verhalen. Zie je gauw in Amsterdam. -
27 Oktober 2008 - 15:15
Kirsten:
Hi Geert Jan, Ik heb je berichten met veel genoegen gelezen, en wat gaat de tijd snel. Ben blij dat je weer veilig terug bent maar ook dat je zo'n goeie tijd hebt gehad in Ghana. De overgang is denk ik enorm en wennen geblazen. Ben nu het boek 'Afrika is besmettelijk" aan het lezen (artsen zonder grenzen) een aanrader. Ben benieuwd naar je toekomst, maar als je de luxe hebt, geef het de tijd. een brasa van Kirsten -
27 Oktober 2008 - 19:37
Pieter:
Geert Jan, welkom terug! Wat is die tijd snel gegaan. Ik hoor binnenkort graag je verhalen. -
30 Oktober 2008 - 13:47
Eva Van Dijk:
Hoi Geert Jan,
Hopelijk heb je via Meet Africa gehoord dat we bezig zijn met het schrijven van de eerste Nederlandstalige reisgids voor Ghana. We zijn Gerard van Heusden en Eva van Dijk. Misschien zou je het leuk vinden hieraan mee te werken.
Graag je reaktie.
Groet
Eva van Dijk
eva@coolywooly.nl
www.coolywooly.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
