Vakantie!
Door: GJ
Blijf op de hoogte en volg Geert Jan
05 September 2008 | Ghana, Cape Coast
Tussen al het werken door ;-) is er ook af en toe tijd voor een tripje naar andere delen van Ghana. Onlangs ben ik met Claudia (ook vrijwilligster bij Meet Africa) naar de kust geweest, om daar de toeristische attracties Cape Coast, Elmina en Kakum National Park te bezoeken. Het is een hele reis om daar te komen; op de heenreis hebben wij in totaal 10 uur in bus en trotro gezeten. We waren blij dat we voor het donker in Cape Coast arriveerden. De vreugde leek echter snel te worden verstoord door de receptionist bij het hotel waar we geboekt hadden. De twee geboekte kamers waren net weggegeven omdat ze dachten dat we niet meer zouden komen. En we waren er nog wel keurig op de aangegeven tijd! Na een paar keer de bal heen en weer te hebben gekaatst voor dit probleem (ze vroegen namelijk eerst aan ons hoe wij dit gingen oplossen, haha), kwam de manager erbij en kwam er een mooie oplossing. Zo konden we toch aan een paar relaxte dagen in Cape Coast beginnen!
Cape Coast is een interessante stad omdat het onder het Britse bewind de hoofdstad van Goldcoast is geweest. Het heeft dan ook nog victoriaanse invloeden in de gebouwen. Sowieso ziet Cape Coast er heel anders uit dan Tamale. Het heeft veel meer huizen van steen in plaats van leem. Ook zien de gebouwen er wat fraaier uit dan de betonblokken die er in Tamale staan. De trekpleister van Cape Coast is het fort dat vroeger gebruikt is om slaven in gevangen te houden, in afwachting van hun transport naar Zuid- en Noord-Amerika. Het fort ziet er indrukwekkend uit, maar de behandeling van de slaven raakte mij erg. Er was totaal geen respect voor hen. Ze werden enkele maanden in groepen van 200 man in een kerker vastgehouden. Met maar enkele kleine openingen voor frisse lucht en licht. Hun ontlasting moesten ze gewoon in de kerker laten lopen, zodat ze in hun eigen vuiligheid moesten staan en zitten. Ze kregen maar een keer per dag eten; een hoeveelheid die net genoeg was om hen in leven te houden. Vrouwen werden vaak verkracht door de soldaten en officieren. Mannen (en vrouwen) die tegenstribbelden, werden in een ruimte zonder licht en lucht én zonder eten en drinken opgesloten. Zij moeten een vreselijke dood hebben gestorven. De lichamen werden daarna in zee gedumpt.
Elmina is ook vooral bekend om zijn forten. St George Castle is lang bezit van de Nederlanders geweest en ook daar zijn vele slaven gevangen geweest en op transport gezet. Het fort ziet er qua bouw heel anders uit, de behandeling van de slaven is echter hetzelfde geweest. Het absurde hier is dat de Nederlanders een gebedsruimte hadden ingericht, recht boven een van de kerkers waar de slaven werden vastgehouden. Op de muur van deze zaal staat nog in oud-Nederlands dat deze ruimte de woning van God is. Of God ook echt een woning zou willen hebben boven een ruimte waar zoveel mensen op een gruwelijke manier werden vastgehouden.... dat hebben ze zich waarschijnlijk niet afgevraagd.
Elmina zelf was een mooie en relaxte stad, waar wij zonder lastig gevallen te worden door de woonwijken konden slenteren. We hebben er zelfs met twee vrouwen mens-erger-je-niet gespeeld. Ook al konden we elkaar niet verstaan, hebben we erg veel plezier gehad. Een heel bijzondere manier om met lokale mensen in contact te komen en met elkaar te genieten van het leven. Cape Coast was wat dat betreft veel minder relaxt. Regelmatig hadden we kinderen, jongeren maar ook volwassenen achter ons aan. Eerst een praatje maken, maar uiteindelijk uit zijn op snoep, geld of een telefoonnummer. We hebben zelfs een keer moeten betalen omdat we een foto van jongens aan een zelfgemaakte pooltafel hadden gemaakt! Ik had dan ook echt het gevoel toerist te zijn, terwijl ik dat in Tamale en mijn dorp Sognaayilli totaal niet heb. En op de terugreis naar Tamale moest ik concluderen dat ik mij als vrijwilliger toch happier voel dan als toerist :-)!
Verder hebben we ook nog wat natuurschoon bewonderd in Kakum National
Park. Dat is een beschermd tropisch regenwoud. Ontzettend groen met veel grote bomen. De hoofdattractie daar is een hangbrug tussen de bomen. Op sommige plekken betekent dat 40 meter boven de aardbodem zweven. Op dat punt vond ik het lopen over de brug dan ook best eng, maar oefening baart kunst en het tweede deel van de tocht ging al een stuk relaxter ;-).
Nog wat bijzonderheden die ik heb meegemaakt:
• met een prive taxi naar Kakum gereden (ca 45 min) voor 6 euro per persoon (hij vroeg eerst het dubbele :-))
• taxichauffeur wist ons met een gebed voor vertrek gerust te stellen over goede afloop
• ruzie maken met een taxichauffeur over 25 eurocent
• affiche belangrijke voetbalwedstrijd: de Dwarfs tegen de Coconuts
Op de weg terug naar Tamale (dit keer in twee dagen) drongen de indrukken van onze trip pas goed tot mij door. Met name hoe onze voorouders de voorouders van de mensen hier behandeld en vernederd hebben, raakte mij emotioneel toen heel erg. Ik was er niet trots op Nederlander te zijn. Ik besefte toen ook hoe blij ik mag zijn dat ik nu met de Ghanezen uit één pan mag eten!
Cape Coast is een interessante stad omdat het onder het Britse bewind de hoofdstad van Goldcoast is geweest. Het heeft dan ook nog victoriaanse invloeden in de gebouwen. Sowieso ziet Cape Coast er heel anders uit dan Tamale. Het heeft veel meer huizen van steen in plaats van leem. Ook zien de gebouwen er wat fraaier uit dan de betonblokken die er in Tamale staan. De trekpleister van Cape Coast is het fort dat vroeger gebruikt is om slaven in gevangen te houden, in afwachting van hun transport naar Zuid- en Noord-Amerika. Het fort ziet er indrukwekkend uit, maar de behandeling van de slaven raakte mij erg. Er was totaal geen respect voor hen. Ze werden enkele maanden in groepen van 200 man in een kerker vastgehouden. Met maar enkele kleine openingen voor frisse lucht en licht. Hun ontlasting moesten ze gewoon in de kerker laten lopen, zodat ze in hun eigen vuiligheid moesten staan en zitten. Ze kregen maar een keer per dag eten; een hoeveelheid die net genoeg was om hen in leven te houden. Vrouwen werden vaak verkracht door de soldaten en officieren. Mannen (en vrouwen) die tegenstribbelden, werden in een ruimte zonder licht en lucht én zonder eten en drinken opgesloten. Zij moeten een vreselijke dood hebben gestorven. De lichamen werden daarna in zee gedumpt.
Elmina is ook vooral bekend om zijn forten. St George Castle is lang bezit van de Nederlanders geweest en ook daar zijn vele slaven gevangen geweest en op transport gezet. Het fort ziet er qua bouw heel anders uit, de behandeling van de slaven is echter hetzelfde geweest. Het absurde hier is dat de Nederlanders een gebedsruimte hadden ingericht, recht boven een van de kerkers waar de slaven werden vastgehouden. Op de muur van deze zaal staat nog in oud-Nederlands dat deze ruimte de woning van God is. Of God ook echt een woning zou willen hebben boven een ruimte waar zoveel mensen op een gruwelijke manier werden vastgehouden.... dat hebben ze zich waarschijnlijk niet afgevraagd.
Elmina zelf was een mooie en relaxte stad, waar wij zonder lastig gevallen te worden door de woonwijken konden slenteren. We hebben er zelfs met twee vrouwen mens-erger-je-niet gespeeld. Ook al konden we elkaar niet verstaan, hebben we erg veel plezier gehad. Een heel bijzondere manier om met lokale mensen in contact te komen en met elkaar te genieten van het leven. Cape Coast was wat dat betreft veel minder relaxt. Regelmatig hadden we kinderen, jongeren maar ook volwassenen achter ons aan. Eerst een praatje maken, maar uiteindelijk uit zijn op snoep, geld of een telefoonnummer. We hebben zelfs een keer moeten betalen omdat we een foto van jongens aan een zelfgemaakte pooltafel hadden gemaakt! Ik had dan ook echt het gevoel toerist te zijn, terwijl ik dat in Tamale en mijn dorp Sognaayilli totaal niet heb. En op de terugreis naar Tamale moest ik concluderen dat ik mij als vrijwilliger toch happier voel dan als toerist :-)!
Verder hebben we ook nog wat natuurschoon bewonderd in Kakum National
Park. Dat is een beschermd tropisch regenwoud. Ontzettend groen met veel grote bomen. De hoofdattractie daar is een hangbrug tussen de bomen. Op sommige plekken betekent dat 40 meter boven de aardbodem zweven. Op dat punt vond ik het lopen over de brug dan ook best eng, maar oefening baart kunst en het tweede deel van de tocht ging al een stuk relaxter ;-).
Nog wat bijzonderheden die ik heb meegemaakt:
• met een prive taxi naar Kakum gereden (ca 45 min) voor 6 euro per persoon (hij vroeg eerst het dubbele :-))
• taxichauffeur wist ons met een gebed voor vertrek gerust te stellen over goede afloop
• ruzie maken met een taxichauffeur over 25 eurocent
• affiche belangrijke voetbalwedstrijd: de Dwarfs tegen de Coconuts
Op de weg terug naar Tamale (dit keer in twee dagen) drongen de indrukken van onze trip pas goed tot mij door. Met name hoe onze voorouders de voorouders van de mensen hier behandeld en vernederd hebben, raakte mij emotioneel toen heel erg. Ik was er niet trots op Nederlander te zijn. Ik besefte toen ook hoe blij ik mag zijn dat ik nu met de Ghanezen uit één pan mag eten!
-
06 September 2008 - 16:47
Rutger En Marian:
Nou, nou, wat een avonturen allemaal. Dank voor alle plaatjes (en het mooie schilderijtje!).
Vergeet je niet een workshop koken, want we willen natuurlijk wel die kenkeh, jollof, tz, redred, banku en zeker ook de yammi proeven.
Wij zorgen dan wel voor wijn.
liefs R & M -
07 September 2008 - 14:18
Mams En Paps:
Kijkende naar het verleden kun je inderdaad niet trots zijn Nederlander te zijn! Jij mag trots zijn op jezelf want jij vergoedt metterdaad iets van de ellende die jouw voor-voor-voorouders vele Ghanezen hebben aangedaan. Ga nu dus maar trots zitten wezen.
Je bent een ras-verteller, Geert.Leuke verslagen,prettig om te lezen.We zijn benieuwd wanneer je eerste boek verschijnt!! Succes verder. -
08 September 2008 - 17:18
Jolanda:
Hallo neef.
Ik lees je berichten ook regelmatig. De site heb ik doorgegeven aan mijn vriendin, die zelf ook drie maanden vrijwilligerswerk in Ghana heeft gedaan.
Geniet nog van de komende periode, want voor je het weet wordt je weer opgehaald op Schiphol!
Groetjes van Jolanda -
09 September 2008 - 16:52
Mathilde:
Hoi Geert-Jan,
Je kent mij niet maar ik heb een tijd geleden in hetzelfde dorp en gastgezin gezeten als jij. Leuk om je verhalen te lezen! Wil je de groetjes van me doen aan Fatimata?
Geniet nog van je verblijf,
Mathilde -
11 September 2008 - 23:49
Oom Jos En Tante Ria:
Geert-Jan wij genieten steeds weer van je zeer interessante maar ook indrukwekkende verhalen.
Ik kan me heel goed voorstellen ,dat de confrontatie met wat onze voorouders daar gedaan hebben je heel intens raakt.
Maar gelukkig zijn er ook veel momenten, dat je echt kunt genieten en voelt dat je voor de mensen daar wat kunt betekenen. Dat moet toch een dankbaar gevoel geven.
Ik vraag me wel af als je straks weer in nederland bent hoe je dan tegen onze welvaartsstaat aan zult kijken.
Groeten en tot spoedig ziens -
12 September 2008 - 13:02
Danielle Van Aaken:
Hee Geert Jan,
Wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Ik ben echt onder de indruk. Wat een andere wereld daar zeg...... Ik denk dat het je een heel fijn gevoel geeft om daar hulp te bieden. Heel veel succes verder en geniet ervan!! Groetjes Danielle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
